عوامل گسترش کمی آموزش عالی و پیامدهای آن در ایران از دیدگاه نخبگان و تحصیلکرده ها

از جمله تغییرات مهمی که در دو دهه اخیر در نظام آموزش عالی ایران صورت گرفته است، افزایش دانشگاه ها و مراکز آموزش عالی، به ویژه از حیث میزان پذیرش دانشجو بوده است. در واقع، با رشد 24برابری، نسبت به اوایل انقلاب اسلامی، ما هم شاهد تحولات زیادی در حوزه آموزش عالی و هم مترصد پیامدهای آن هستیم. هدف پژوهش حاضر،‌ بررسی این تحولات و پیامدهای آن از دید کارشناسان است. این پژوهش، بر پایه مطالعات اسنادی، از نوع توصیفی، و نیز با روش پیمایشی انجام شده است. ابزار گردآوری اطلاعات بخش پیمایشی، پرسشنامه است. جامعه آماری تحقیق کارشناسان حوزه آموزش عالی،‌ متشکل از کارشناسان وزارت علوم، تحقیقات و فناوری، اعضای هیات علمی دانشگاه ها، موسسات و مراکز آموزشی و پژوهشی هستند. به طور خلاصه، مهم ترین عوامل همگانی شدن آموزش عالی از دیدگاه نخبگان و تحصیل کرده ها را می توان به شکل گیری طبقه متوسط و ناتوانی ساختار اقتصادی ایران در جذب نیروی کار اشاره کرد؛ همچنین از دیدگاه نخبگان، مهم ترین پیامدها، افزایش تحرک طبقاتی، تسریع در روند شکل گیری طبقه متوسط جدید و امکان تحقق عادلانه تر توزیع قدرت در جامعه است.